بیست و سه قرن پیش ، در « آتن » جوان خوشرویی می زیست بنام « اریستوکلس » که اینک بنام « افلاطون » مشهور است. افلاطون از خانواده اصیلی بود و ثروت هنگفتی به ارث برد. اما او عاشق درس هایی بود که در آن زمان ، مردی پا برهنه و بدترکیب به نام « سقراط » به جوانان دانش دوست آتن می داد.
افلاطون هشت سال تمام به درس های سقراط ، که در هوای آزاد و در کنار کوی و برزن داده می شد ، گوش داد تا آنکه سقراط جام شوکران را سرکشید و مرد. اما افلاطون پس از سقراط ، چهل سال دیگر زندگی کرد و در روزگار خود بزرگترین فیلسوف جهان شد. وی پس از عمری تفکر و اندیشه ، به این نتیجه رسید که :
« در تمام شئون زندگی بشر ، آنچه استحقاق نگرانی و تشویش را داشته باشد ، هرگز وجود ندارد ! »

Post a Comment